Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Kendi sesinden şiirleriyle

Hayatı ve Eserleri için Romantik Komünist sayfamızı ziyaret edebilirsiniz.

Anasayfaya
Eleştiri sayfasına


		Ben, bir insan, ben, Türk şairi komünist Nâzım Hikmet ben, tepeden tırnağa iman, tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibaret ben.

	Dinlemek için lütfen linkleri tıklayın Angina Pektoris Büyük Taarruz 1 Büyük Taarruz 1 Büyük Taarruz 2 Büyük Taarruz 3 Doğum Dörtlük Dünya, Dostlarım, Düşmanlarım, Sen ve Toprak Gecenin Saat Biri Giderayak Güz Hasret Japon Balıkçısı Kar Kesti Yolu Karıma İstanbul'dan Mektup Kerem Gibi Kıyıdaki İhtiyar Kız Çocuğu Masalların Masalı Memet Memleketim Merihe Giden Kozmos Gemisi Münevver'in Doğum Günü Nikbinlik Ruhun Salkım Söğüt Sen Sofra Stransium 90 Türk Köylüsü Türkü Umut Uyanış Vaput Yaşamaya Dair 1 Yaşamaya Dair 2 Yine Yağmur Üzerine	CEVİZ AĞACI Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda, budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda. Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril, koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil. Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var. Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a. Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım. Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u. Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım. Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u. Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında UYANIŞ Uyandın, nerdesin, evinde Alışamadım daha Uyanır uyanmaz Evinde olmaya Onüç yıl hapiste kalmanın Sersemliklerinden biri de bu Yanında yatan kim? Yalnızlık değil, karın Uyuyor melekler gibi Mışıl mışıl Yaraştı hatuna gebelik. Saat sekiz Demek akşama kadar emniyettesiniz Çünkü teamülden değil Polis ev basmaz Güpegündüz. STRONSİUM 90 Acayipleşti havalar, bir güneş, bir yağmur, bir kar. Atom bombası denemelerinden diyorlar. Stronsium 90 yağıyormuş ota, süte, ete, umuda, hürriyete, kapısını çaldığımız büyük hasrete. Kendi kendimizle yarışmadayız, gülüm. Ya ölü yıldızlara hayatı götüreceğiz, ya dünyamıza inecek ölüm. (16 Mart 1958, Varşova - Şvider)	MEMLEKETİM Memleketim, memleketim, Ne kasketim kaldı senin ora işi, Ne yollarını taşımış ayakkabım, Son mintanım da sırtımda paralandı çoktaaan, Şile bezinden. Sen şimdi yalnız Saçımın akında, Enfarkında yüreğimin, Alnımın çizgilerindesin memleketim Memleketim, memleketim. GİDERAYAK Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak. Ceylanı kurtardım avcının elinden ama daha baygın yatar ayılamadı. Kopardım portakalı dalından ama kabuğu soyulamadı. Oldum yıldızlarla haşır neşir ama sayısı bir tamam sayılamadı. Kuyudan çektim suyu ama bardaklara konulamadı. Güller dizildi tepsiye ama taştan fincan oyulamadı. Sevdalara doyulamadı. Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak. VASİYET Yoldaşlar nasip olmazsa görmek o günü, ölürsem kurtuluştan önce yani, alıp götürün Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün beni. Hasan beyin vurdurduğu ırgat Osman yatsın yanımda ve çavdarın dibinde toprağa çocuklayıp kırkı çıkmadan ölen şehit Ayşe öbür yanımda. Traktörlerle türküler geçsin altbaşından mezarlığın, seher aydınlığında taze insan, yanık benzin kokusu, tarlalar orta malı, kanallarda su, ne kuraklık, ne candarma korkusu. Biz bu türküleri elbette işitecek değiliz, toprağın altında yatar upuzun, çürür kara dallar gibi ölüler, toprağın altında sağır, kör, dilsiz. Ama bu türküleri söylemişim ben daha onlar düzülmeden, duymuşum yanık benzin kokusunu traktörlerin resmi bile çizilmeden. Benim sessiz komşularıma gelince, şehit Ayşe'yle ırgat Osman çektiler büyük hasreti sağlıklarında belki de farkında bile olmadan. Yoldaşlar, ölürsem o günden önce yani, -öyle gibi de görünüyor- Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün beni ve de uyarına gelirse, tepemde bir de çınar olursa taş maş da istemez hani...